ابوالبیان

لغت نامه دهخدا

ابوالبیان. [ اَ بُل ْ ب َ ] ( اِخ ) او را پنجاه ورقه شعر است. ( ابن الندیم ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اَبوالْبَیان، نَبَأ بن محمد بن محفوظ قرشی دمشقی شافعی ، معروف به ابن حورانی (د ۵۵۱ق/۱۱۵۶م)، صوفی، ادیب، شاعر، فقیه و محدث بود.
طریقۀ بیانیه در دمشق منسوب به اوست.از سرگذشت و چگونگی سیر و سلوک و نیز استادان و شاگردان وی آگاهی چندانی در دست نیست.
مشایخ و شاگردان
گفته اند که وی از کسانی چون ابن موازینی و ابن قبیس مالکی حدیث شنیده و برخی چون ابن وفای سُلَمی و قاضی اسعد بن منجا از او حدیث شنیده اند.
جایگاه اجتماعی
وی از میان صوفیه با ارسلان دمشقی مصاحبت داشته و ابن ملقن سلسلۀ خرقۀ خود را به او رسانده است. به ابوالبیان کراماتی نیز نسبت داده اند که حاکی از اعتقاد عامۀ مردم به اوست.
وفات
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم