دانشنامه اسلامی
اسماعیل ابن عمر ابن کثیر، دمشقی شافعی، در «مجیدل القریه» از توابع شهر «بصری» بدنیا آمد.به سال ۷۰۱ به دمشق منتقل شد، و تعلیم و تعلم را در محضر کمال الدین عبد الوهاب آغاز کرد، و برای تعمیم و تعمیق دانش خود به محفل عالمان، محدثان و فقیهان آن دیار وارد شد و از آنها بهره های فراوانی گرفت.او در ادامه تحصیل و فراگیری دانش به درس ابن تیمیه حاضر شد و با ادامه تحصیل در درسهایش، ارادتی فراوان به او پیدا کرد و از نزدیکان او شد. وی کرسی درس داشت و شاگردان زیادی از درسهای او بهره می بردند.شرح حال نگاران او را با عناوینی همچون فقیهی متقن محدثی محقق، و مفسری نقاد ستوده اند. مرحوم مدرس تبریزی درباره او نوشته اند:«ابن کثیر... از اکابر و مشاهیر علمای قرن هشتم عامه می باشد که مفسر مورخ، محدث حافظ متقن، فقیه متفنن بود. فقه و اصول و حدیث و تاریخ و دیگر علوم متداوله را از ابن تیمیه و ابن عساکر و دیگر اکابر وقت تکمیل نمود، تا در سن جوانی بمعاصرین خود تقدم یافت، تالیفاتش نیز، در حال حیات خودش منتشر و محل استفاده افاضل وقت شد».ابن کثیر در موضوعات مختلف اسلامی آثار سودمندی دارد. وی به سال ۷۷۴ زندگی را بدرود گفت.
وجه تسمیه
در قریه مُجَیْدِل یا مجدل
حسینی دمشقی ، ابوالمحاسن ، ذیل تذکرة الحفاظ للذهبی ، ج۱، ص۵۷، بیروت ، دار احیاء التراث العربی.
درباره تاریخ تولد و نام نیاکانش میان نویسندگان اختلاف است .
ابن قاضی شهبه ، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۱۳، حیدرآباد دکن ، ۱۳۹۹ق.
...
