دانشنامه اسلامی
سرپرستی اسماعیل را پس از پدر، برادر بزرگ تر کمال الدین عبدالوهاب بر عهده گرفت و او در 707ق افراد خانواده را به دمشق کوچاند. اسماعیل در سایۀ توجه برادر در دمشق-که در این روزگار با مدارس متعددش، همچون قاهره، خاصه پس از سقوط بغداد، مرکزیت علمی یافته بود-به کسب علم پرداخت (همان، 32/14).
استادان او، بسیار و از سرشناس ترین دانشمندان آن عصر دمشق بودند. وی در آثار خود از برخی از آنان نام برده است (همان، /14جم).
نخستین آموزگار او را باید برادرش عبدالوهاب دانست که راه دانش آموختن را برای او هموار کرد. از استادانش چند تن در پرورش علمی او تأثیر چشمگیری داشتند. از آن جمله بودند:
-برهان الدین ابواسحاق ابراهیم فزاری دانشمند مشهور شافعی که ابن کثیر صحیح مسلم را از او شنید و او را در میان استادان شافعی خود بی مانند یافت (همان، 146/14)؛
-تقی الدین ابوالعباس احمد بن تیمیۀ حنبلی که شاید بیشترین تأثیر را بر ابن کثیر گذاشت و او با بیانی بس ستایش آمیز از پایگاه این استاد در معقول و منقول یاد می کند (همان، 137/14). گویا ابن کثیر به سبب پیروی از آراء ابن تیمیه گرفتاریهایی داشته است (ابن حجر، الدرر، 445/1)، با اینهمه به اختلاف نظر ابن کثیر با ابن تیمیه در مورد یگانگی یا تعدد مراکز تصمیم گیری سیاسی اشاره شده است (لائوست، 74)؛
