دانشنامه اسلامی
متیقََّن بالذات، مقابل متیقن بالعرض بوده و عبارت است از صورت ذهنی چیزی که در خارج یقین به آن تعلق گرفته است، و از آن جا که صورت ذهنی، اولا و بالذات متعلق یقین قرار می گیرد و ثانیاً و بالعرض یقین به وجود خارجی تعلق می گیرد، صورت ذهنی را متیقَّن بالذات می گویند؛ برای مثال، وقتی مکلف به طهارت چیزی یقین پیدا می کند، در این حالت، صورت ذهنی طهارت را متیقَّن بالذات و طهارت واقعی شیء در خارج را متیقَّن بالعرض می گویند.
