دانشنامه اسلامی
استحباب غیری، مقابل استحباب نفسی می باشد و عبارت است از الزام غیر مؤکد به انجام فعلی، به خاطر مصلحتی که در فعل دیگر قرار دارد، در صورتی که فعل اول مقدمه فعل دوم باشد؛ بنابراین، تعلق استحباب به فعل اول، به منظور رسیدن به مصلحت موجود در غیر آن (ذی المقدمه) است؛ به بیان دیگر، فعلی که استحباب غیری به آن تعلق گرفته، به خودی خود مطلوب مولا نمی باشد، بلکه به خاطر رسیدن به مطلوب دیگر، استحباب پیدا کرده است، مانند: تمامی مقدمات مستحب نفسی.
