دانشنامه اسلامی
اهل بیت علیهم السلام، از عقاب های قیامت هراسان می باشند: «یوفون بالنذر ویخافون یوما کان شره مستطیرا• انا نخاف من ربنا یوما عبوسا قمطریرا» آنها به نذر خود وفا می کنند، و از روزی که عذابش گسترده است می ترسند• ما از پروردگارمان خائفیم در آن روز که عبوس و شدید است.
← معنا و ریشه مستطیر
این آیات به ذکر اعمال و اوصافی که ابرار و عباد الله دارند، پرداخته با ذکر پنج وصف دلیل استحقاق آنها را نسبت به این همه نعمتهای بی مانند توضیح می دهد. می فرماید: آنها به نذر خود وفا می کنندو از روزی که عذاب و شر آن گسترده است بیمناکند، جمله «یوفون» و «یخافون» و جمله های بعد از آن که همه به صورت فعل مضارع آمده نشان می دهد که این برنامه مستمر و همیشگی آنان است.
مصداق عباد الله
البته همانگونه که در شأن نزول گفتیم مصداق اتم و اکمل این آیات امیرمؤمنان علی و فاطمه زهرا و فرزندان آنها حسن و حسین (سلام الله علیهم اجمعین) می باشند که نذر خود را در مورد سه روز روزه داشتن ادا کردند، و جز با آب افطار ننمودند، و قلب آنان از خوف خدا و خوف قیامت مالا مال بود. ترس آنها از شر آن روز بزرگ اشاره به ایمانشان به مسأله معاد ، و احساس مسؤولیت شدید در برابر فرمان الهی است. آنها به خوبی معاد را باور کرده اند، و به تمام کیفرهای بدکاران در آن روز ایمان دارند، و اثر این ایمان در اعمالشان کاملا نمایان است.
عبوس بودن قیامت
...
