دانشنامه اسلامی
ظهور مستمر، مقابل ظهور بدوی بوده و عبارت است از ظهوری که بعد از تمام شدن کلام و از بین رفتن زمینه برای اضافه شدن قرینه بر تخصیص و تقیید، به وجود می آید؛ به بیان دیگر، ظهور مستمر هنگامی به وجود می آید که انسان یقین کند قرینه ای متصل یا منفصل در کار نیست و زمان آوردن قرینه، گذشته باشد.
