دانشنامه اسلامی
تعدّد مترجمان در این اثر، بالطبع، باعث اندکی تفاوت در سبک ترجمه شده است. روش ترجمه در این اثر، عمدتاً لفظگرایی- و نه البته ترجمه صرفا لغوی یا تحت اللفظی- است؛ یعنی مترجمان کوشیده اند تا واژه ها و یا ساختار به کار رفته در متن، به گونه ای در زبان مقصد، حفظ شود.
ترجمه این اثر، به سبب اشتمال آن بر پاره ای اصطلاحات غیر قابل ترجمه، دشواری ویژه ای داشته است. تا جایی که متن کتاب و ظرفیت زبان فارسی اجازه می داده، تلاش شده است که برای واژه ها و اصطلاحات و عبارت ها، معادل های مناسبی یافت شود و گاه نیز برای حفظ جامعیت معنای پاره ای از اصطلاحات، ناگزیر و به شرط گویا بودن آنها در زبان فارسی، آنها را به همان زبان عربی آورده اند.
روش ترجمه، چنین است که برای اتقان و هر چه بهتر شدن ترجمه، پس از ترجمه مترجم، گروه ترجمه نیز آن را از آغاز تا پایان، به دقّت، جمله به جمله و کلمه به کلمه، بررسی و مقابله می کند تا خطاهای احتمالی آن برطرف شود.
در ترجمه آیات، در جلدهای نخست، از ترجمه آقای دکتر محمد مهدی فولادوند استفاده شده است و در جلدهای پایانی، مترجمان با استفاده از منابع لغت و تفسیر، خود، اقدام به ترجمه آیات نموده اند و از ترجمه های قرآن، به ویژه ترجمه های دکتر جلال الدین مجتبوی، دکتر محمّد مهدی فولادوند و آیت اللهناصر مکارم شیرازی نیز استفاده کرده اند.
