خنده خریش

لغت نامه دهخدا

خنده خریش. [ خ َ دَ / دِخ َ ] ( اِ مرکب ) کسی که بر او خنده زنند و ریشخند کنند و بمعنی فاعل و مفعول تمسخر هر دو آمده و آن را خنده ریش نیز گویند و ریشخند بهمین معنی است. ( از انجمن آرای ناصری ) ( از آنندراج ). مضحکه. مسخره. مایه سخریه. آلت استهزاء. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
ای کرده مرا خنده خریش همه کس
ما را ز تو بس جانا ما را ز تو بس.فرخی.شهنشهی که زند پاسبان درگه او
ز قدر همت بر تیر چرخ خنده خریش.شمس فخری ( از جهانگیری ).

فرهنگ معین

( ~. خَ ) (ص مر. ) کسی که مردم به او بخندند و مسخره اش کنند.

فرهنگ عمید

۱. کسی که مردم به او می خندیدند و مسخره اش می کردند، مسخره.
۲. (اسم ) ریشخند.

ویکی واژه

کسی که مردم به او بخندند و مسخره اش کنند.