دانشنامه اسلامی
الفاظ دلالت کننده بر عموم در قرآن کریم به این شرح است:۱. کل: (کل من علیها فان) ؛۲. الذی، التی و تثنیه و جمع آن ها: (والذی قال لوالدیه اف لکما). مراد از (والذی) همه افرادی است که این قول از ایشان صادر می شود؛۳. ای، ما و من، در هر سه حالت شرط ، استفهام و موصول : (... ایا ما تدعوا فله الاسماء الحسنی...) ؛۴. جمع مضاف ؛ مانند: «اولادکم» در (یوصیکم الله فی اولادکم...) ؛۵. جمع معرف به «ال» ؛ مانند: «المؤمنون» در (قد افلح المؤمنون) ؛۶. اسم جنس مضاف ؛ مانند: «امره» در (... فلیحذر الذین یخالفون عن امره...) ؛۷. اسم جنس معرف به «ال» ؛ مانند: «البیع» در (... واحل الله البیع...) ؛۸. نکره در سیاق نفی و نهی ؛ مانند: «اف» در (... فلا تقل لهمآ اف...) ؛۹. نکره در سیاق شرط ؛ مانند: (وان احد من المشرکین استجارک فاجره حتی یسمع کلام الله ثم ابلغه مامنه...) ؛۱۰. نکره در سیاق امتنان : (... وانزلنا من السماء ماء طهورا).
