معنی روزنامه اخبار مشروطیت و انقلاب ایران

دانشنامه آزاد فارسی

روزنامۀ اخبار مشروطیّت و انقلاب ایران
به انضمام وقایع استبداد صغیر، از سیداحمد تَفْرِشی حُسینی، کتابی به فارسی در تاریخ معاصر. این کتاب شامل دو بخش است که بخش اول و اصلی آن را تفرشی حسینی نوشته و مربوط به حوادث سیاسی مهم سال های ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۸ق است . بخش دوم ، نوشتۀ نویسنده ای گمنام ، از کارکنان دستگاه محمدعلی شاه ، است . نویسنده مطالب را بدون نظم تاریخی ، گاه در هواداری مشروطه و گاه در حمایتِ محمدعلی شاه نوشته است . همچنین، علاوه بر وقایع، شایعات را نیز ثبت کرد. بخش دوم کتاب شرح حوادث ماه های ربیع الثانی تا ذیقعدۀ ۱۳۲۶ق است که به دستگیری مشروطه خواهان و غارت خانه ها و مجلس شورا، پس از گلوله باران مجلس شورای ملی مربوط می شود. این کتاب را ایرج افشار در تهران با سرمایۀ انتشارات امیرکبیر چاپ کرده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] روزنامه اخبار مشروطیت و انقلاب ایران، به زبان فارسی، مجموعه یادداشت های میرزا سید احمد تفرشی حسینی (م 1300ش)، است. این کتاب که عنوان آن از سوی ناشر انتخاب شده، حاوی اطلاعات مفیدی در باب حوادث و ماجراهای فاصله سال های 1321 تا 1328ش، مربوط به فرمان مشروطیت و تاریخ عصر انقلاب ایران است.
کتاب، از چند بخش تشکیل شده است. بخش اول، مقدمه ارزشمندی به قلم مصحح توانای اثر، ایرج افشار در باره مؤلف و یادداشت های اوست. پس از آن، متن یادداشت ها به ترتیب سال و با ذکر عناوینی از سوی مصحح در حاشیه کتاب، برای جلب توجه خوانندگان آمده است.
«وقایع استبداد صغیر»، عنوان جزوه ای از نویسنده ای گمنام است که مصحح، معتقد بوده مکمل کتاب حاضر است و لذا آن را به کتاب افزوده است. از بخش های جالبی که در انتهای اثر می توان مشاهده نمود، تصاویر مربوط به دوران آزادی فکر، آغاز نهضت مشروطه طلبی، استبداد صغیر و انقلاب مشروطیت است.
با آنکه خاطره نگاری سیاسی در تمدن ایرانی، سابقه ای کهن دارد و برخی از خاطره پژوهان غربی، کتیبه های داریوش در بیستون را انقلابی بزرگ در شیوه خاطره نگاری در عهد باستان دانسته اند و با آنکه خاطره نگاری سیاسی از اوایل عهد ساسانی به شهادت کتیبه های شاپور اول و نَرسه و کَرتیر موبد از سرگرفته شد و در دوران اسلامی نیز وقایع نگاران، رویدادهای دوران خود را ثبت کرده و خاطرات پراکنده، در ادب پارسی و در پاره ای از آثار دیوانیان و مورخان و علما به جا مانده است، اما از نیمه دوم قرن 19 و اوایل قرن حاضر است که خاطره نگاری سیاسی و سفرنامه نویسی، به عنوان نوع مشخص ادبی ظاهر می شود و در دوران 70 ساله میان انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی مورد توجه قرار می گیرد و پس از انقلاب، رونق فزاینده می یابد.
نویسنده که از صداقت و ساده دلی بی بهره نیست، در جریان حوادث انقلاب مشروطه، مردد و دودل بوده و جهت گیری مشخصی نداشته است. از خلال نوشته هایش برمی آید که میل او به جانب مشروطه طلبان بیشتر بوده و یا آنکه از ترس، چنین حالتی را در نوشته های خود بروز می داده است. طبعاً چون نوکر دربار «محمدعلی شاه» است و رزقش از آنجا تأمین می شده، نگران بوده که چه به سرش خواهد آمد.