گسی بنده

لغت نامه دهخدا

گسی بنده. [ گ ُ ب َدَ / دِ ] ( اِ مرکب ) چاپار. پیک. قاصد :
فرستاده را خلعت آراستند
پس اسب گسی بندگان خواستند.فردوسی.

فرهنگ معین

(گُ. بَ دِ ) (ص مر. اِمر. ) پیک ، قاصد، چاپار، ج . گسی بندگان .

فرهنگ فارسی

( اسم ) پیک قاصد چاپار جمع : گسی بندگان : فرستاده را خلعت آراستند پس اسب گسی بندگان خواستند .

ویکی واژه

پیک، قاصد، چاپار؛
گسی بندگان.