پیر کفتار

لغت نامه دهخدا

پیر کفتار. [ رِ ک َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) پیری بد.، پیرکفتار. [ ک َ ] ( اِمرکب ) کفتار پیر. کفتاری بزادبرآمده : ضبعٌ عرجاء.

فرهنگ عمید

۱. کفتار پیر.
۲. [مجاز] مرد یا زن پیر زشت و بدخو.

فرهنگ فارسی

پیری بد