پگاه خیز

لغت نامه دهخدا

پگاه خیز. [ پ َ / پ ِ] ( نف مرکب ) سحرخیز. بَکُر. بکیرُ. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) سحر خیز بکر .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم