دانشنامه اسلامی
هر گاه دلالت لفظ بر معنایی روشن باشد و روشنی آن، از خود کلام به دست آید و نیاز به ضمیمه ای از خارج نداشته باشد، آن را مبین بالذات می گویند، مانند:«ضرب زید عمرا»، و یا مانند آیه شریفه:﴿أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْء عَلِیمٌ﴾ که دلالت الفاظ آن بر معانی خود روشن است، بی آن که قرینه ای خارجی فعل یا سخنی خارجی به آن ضمیمه شود.
