معنی مای مرز | لغت یاب

مای مرز

لغت نامه دهخدا

مای مرز. [ م َ ] ( اِ ) درختچه ای است که در ارتفاعات جنگلهای کرانه دریای مازندران می روید. آن را در رامیان «مای مرز» و در نور «کجور دیس » می خوانند. دانه آن به نام ابهل... معروف می باشد و در پزشکی برای سقط جنین مصرف می شود. ( جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 253-254 ). درختچه ای است و در بین ارتفاعات 1800 و 2500گزی درشمال ایران وجود دارد. ( گااوبا، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). گونه ای از سرو کوهی و میوه آن ابهل است وجنین را ساقط کند. ابهل. صفینه. ( یادداشت ایضاً ).

دانشنامه آزاد فارسی

مای مَرْز (savin)
درخت یا بوتۀ کوچک Juniperus sabina، از تیرۀ سرو، با برگ های فلس مانند و میوه های سبز روشن. گاهی آن را به سبب برگ های نورس و سرشاخه اش می کارند. در پزشکی به منزلۀ داروی مُدر استفاده می شود.