لغت نامه دهخدا
همی تاخت بر غرم و آهو به دشت
پراگنده شد غرم و او مانده گشت.فردوسی.کنون مانده گشتم چنین در گریز
سری پر ز کینه دلی پر ستیز.فردوسی.نغزگویان که گفتنی گفتند
مانده گشتند و عاقبت خفتند.نظامی.استاد از بس که احتیاط قبله می جست مانده گشت. ( فردوس المرشدیه ).
