غوته خورده

لغت نامه دهخدا

غوته خورده. [ ت َ / ت ِ خوَرْ/ خُرْ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) فرورفته در آب. غوطه خورده. غوص کرده. رجوع به غوته و غوطه شود :
چه غوته خورده در آب کبود مرغ سپید
ز چشم و دیده نهان شد در آسمان کوکب.عنصری ( از فرهنگ اسدی ).