لغت نامه دهخدا
علی فاسی.[ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن زین العابدین بن هاشم عراقی حسینی فاسی. مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی عراقی شود.
علی فاسی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲبن محمدبن عبدالملک بن یحیی بن ابراهیم حمیری کتامی فاسی. مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی قطان شود.
علی فاسی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ( علی حرازم... ) ابن عربی براده مغربی فاسی تیجانی. رجوع به علی حرازم شود.
علی فاسی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن عیاد تستری ( شوشتری ) بکری فاسی مغربی. رجوع به علی تستری شود.
علی فاسی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن قطان فاسی. مکنی به ابوالحسن. متوفی در سال 628 هَ. ق. او راست : بیان الوهم و الایهام ، در حدیث. ( از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 262 ).
علی فاسی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن محمدبن ابراهیم خزرجی فاسی. مشهور به حصار و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی حصار شود.
علی فاسی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن محمد سوسی فاسی. مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی سوسی شود.
علی فاسی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن منصور فاسی مالکی. مکنی به ابوالحسن. وی فقیه بود و مدتی درمسجد قرویین تدریس کرد و در سال 1107 هَ. ق. درگذشت. او راست : شرح تحفه ابن عاصم ، در فروع فقه. ( از معجم المؤلفین از هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 763 ).
علی فاسی. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن میمون بن ابی بکربن علی بن میمون بن ابی بکربن یوسف بن اسماعیل بن ابی بکر هاشمی قرشی مغربی غماری فاسی. مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی هاشمی شود.
