لغت نامه دهخدا
علی حکمی. [ ع َ ی ِ ح َ ک َ ] ( اِخ ) ابن محمدبن ابی بکربن ابراهیم بن ابی القاسم بن عمربن احمدبن ابراهیم بن محمدبن عیسی بن مطیر حکمی یمنی شافعی ، مشهور به ابن مطیر. ادیب و فقیه و نحوی و مفسر و لغوی بود. در سال 950 یا 953 هَ. ق. متولد شد و در ذیقعده سال 1041 هَ. ق. در عبس الحضن از توابع المخلاف السلیمانی واقع در تهامه یمن درگذشت. او راست : 1 - الاتحاف فی اختصارالتحفة لابن حجر. 2 - خلاصةالاحری فی تعلیق الطلاق علی الابرا. 3 - الدیباج علی المنهاج للنووی. 4 - الضنائن فی تکملة تفسیرالقرآن. 5 - کشف النقاب بشرح ملحةالاعراب للحریری. و او را اشعاری نیز می باشد. ( از معجم المؤلفین بنقل از خلاصةالاثر محیی ج 3 ص 189. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 755. ملحق البدرالطالع زبارة ص 176. فهرس التیموریة ج 3 ص 283. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 432 و ج 2 ص 73 و سایر صفحات.
علی حکمی. [ ع َ ی ِ ح َ ک َ ] ( اِخ ) قمی ( علی اکبر... ). رجوع به علی اکبر حکمی شود.
