عالی شاخ

لغت نامه دهخدا

عالی شاخ.( ص مرکب ) شاخ بلند. دارای شاخه های دراز :
به که با این درخت عالی شاخ
نشود دست هر کسی گستاخ.نظامی.به درختی سطبر و عالی شاخ
سبز و پاکیزه و بلند و فراخ.نظامی.

فرهنگ عمید

۱. شاخۀ بلند.
۲. ویژگی درختی که شاخه های بلند دارد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) دارای شاخه های بلند : درخت عالی شاخ .