طاقت زدا

لغت نامه دهخدا

طاقت زدا. [ ق َ زَ / زِ زُ ] ( نف مرکب ) که طاقت و شکیب ببرد. که تاب و توان بزداید.

آنچه تاب وتوان را از بین ببرد، زدایندۀ طاقت.