دانشنامه اسلامی
«ضمیر» کلمه ای است که جای اسم می آید و فایده آن اختصار کلام و جلوگیری از تکرار اسم است.
ضمیر نزد کوفیان
ضمیر -که کوفیان به آن کنایه یا مکنی نیز می گویند- کلمه ای است که یا بر متکلم، دلالت می کند؛ مثل «انا» در (انی انا ربک…) یا بر مخاطب؛ مثل «انت» در (قلنا لا تخف انک انت الاعلی). یا بر غایب؛ مانند «هو» در (وهو الذی خلق السماوات والارض بالحق…).
تقسیمی دیگر
ضمیر در تقسیمی دیگر یا بارز است یا مستتر.
← ضمیر بارز
...
