لغت نامه دهخدا صمغالبطم. [ ص َ غُل ْ ب ُ ] ( ع اِ مرکب ) علک است به پارسی بناسَت گویند و به شیرازی کندر و طبیعت آن گرم و محلل و ملطف بود و در خواص و منفعت نزدیک به مصطکی بود. ( اختیارات بدیعی ). رجوع به بناست شود.
