لغت نامه دهخدا سودا پیمودن. [ س َ / سُو پ َ / پ ِ دَ ] ( مص مرکب ) خیال فاسد کردن. اندیشه بیهوده نمودن. ( فرهنگ فارسی معین ) : برو سودای بیهوده مپیمای منه بیرون ز حد خویشتن پای.عطار.
