معنی سما کاره

سما کاره

لغت نامه دهخدا

سماکاره. [ س َ رَ / رِ ] ( ص مرکب ،اِ مرکب ) سبوکش میخانه. ( آنندراج ) ( برهان ). || مطلق خدمتکار. ( برهان ) ( آنندراج ) :
از پی کسب و شرف پیش بناگوش و لبش
ماه دیدم رهی و زهره سماکاره دوست.سنایی ( دیوان چ مصفا ص 398 ).آنکه او شاه بخردان باشد
کی سماکاره روان باشد.سنایی.رجوع به سماکار شود.