سبزه ٔ بهار

لغت نامه دهخدا

سبزه بهار. [ س َ زَ / زِ ی ِ ب َ ] ( اِ مرکب ) نام نوایی و لحنی باشداز موسیقی. ( برهان ) ( آنندراج ) ( رشیدی ) :
چون سبزه بهار بود نای عندلیب
چون بند شهریار بود صوت طیطوی.منوچهری.بر سبزه بهار نشینی و مطربت
بر سبزه بهارزند سبزه بهار.منوچهری.دستانهای چنگش سبزه بهار باشد
نوروز کیقبادی وآزادوار باشد.منوچهری.خرمتر از بهار و سراید بزیر و بم
گه کینه سیاوش و گه سبزه بهار.ازرقی.

فرهنگ فارسی

نام نوایی و لحنی باشد از موسیقی

فرهنگ اسم ها

اسم: سبزه ٔ بهار (دختر) (فارسی)
معنی: سبزه ای که در فصل بهار می روید، بهار سبز و خرم