رقعه دوختن

لغت نامه دهخدا

رقعه دوختن. [ رُ ع َ / ع ِ ت َ ] ( مص مرکب ) پیوندکردن. ( از آنندراج ). وصله بر جامه زدن :
چند به شب در سماع جامه دریدن ز شوق
روز دگر بامداد رقعه بر آن دوختن.سعدی.هم رقعه دوختن به و الزام کنج صبر
کز بهر جامه رقعه برخواجگان نبشت.سعدی.دو صد رقعه بالای هم دوخته.
چو حراق خود در میان سوخته.سعدی ( بوستان ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم