لغت نامه دهخدا رخت گشودن. [رَ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) یا رخت گشادن. رخت از تن برون آوردن. لخت شدن. || بنه افکندن. بار انداختن. مقیم شدن بقصد آسایش. اقامت گزیدن : به سرچشمه گشاید هر کسی رخت به چشمه نرم گردد توشه سخت.نظامی.
