راز دارنده

لغت نامه دهخدا

رازدارنده. [ رَ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) سرنگاهدارنده. محرم اسرار. رازدار :
مرا نیک دل مهربان بنده دان
شکیبادل و رازدارنده دان.فردوسی.منم بنده این مهربان بنده را
گشاده دل و رازدارنده را.فردوسی.|| امین. || که سرّی دارد، که رازی دارد. رازدار. و رجوع به راز و رازدار شود.