لغت نامه دهخدا ذات الشر. [ تُش ْ ش َرر ] ( اِخ ) موضعی است. امروءالقیس گوید : فلم تترک بذات الشر ظبیاًو لم تترک بحبلها ( ؟ ) حمارا.( المرصع ).
