درنگ اوریدن

لغت نامه دهخدا

( درنگ آوریدن ) درنگ آوریدن. [ دِ رَ وَ دَ ] ( مص مرکب ) درنگ آوردن. دست به دست کردن. به تأخیر و تعویق انداختن. || عمر کردن. دیر زیستن :
درنگ آوریدی تو از کاهلی
سبب پیری آمد وگر بددلی.فردوسی.رجوع به درنگ آوردن شود.