زبان معیار در زبان‌شناسی به گونه‌ای از زبان گفته می‌شود که در یک کشور یا جامعه به‌عنوان مهم‌ترین و معتبرترین وسیله ارتباطی پذیرفته شده است. این زبان به‌عنوان مرجع برای تعیین درست یا غلط بودن گفتار و نوشتار افراد شناخته می‌شود و نقش استاندارد در جامعه دارد.
زبان معیار معمولاً در آموزش، رسانه‌ها، متون علمی و ادبی و مکاتبات رسمی به کار می‌رود. این گونه زبانی از گویش‌های محلی و ناپایدار مستقل است و قواعد دستوری و واژگانی مشخصی دارد که ارتباط میان افراد با پیشینه‌های مختلف را تسهیل می‌کند.
زبان معیار باعث یکپارچگی فرهنگی و اجتماعی می‌شود و امکان انتقال دقیق مفاهیم علمی و ادبی را فراهم می‌کند. تسلط بر آن به افراد کمک می‌کند در محیط‌های رسمی و آموزشی بهتر ارتباط برقرار کنند و پایه‌ای برای حفظ هویت زبانی و توسعه فرهنگی جامعه محسوب می‌شود.
