لغت نامه دهخدا خوش بنیگی. [ خوَش ْ / خُش ْ ب ُن ْ ی َ / ی ِ ] ( حامص مرکب ) حالت و چگونگی خوش بنیه. حالت نیکوبنیه. قوی بنیگی. مقابل بی بنیگی. مقابل علیلی. مقابل ضعیفی.
