لغت نامه دهخدا ختنه ناکرده. [ خ َ ن َ / ن ِ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) آنکه او را ختنه ناکرده اند. نامختون. اَقلَف. اَعْزَل. اَرْغَل. اَنْصَر. عُبور. اَعْرَم. ( از منتهی الارب ). || کنایت از نامسلمانی است.
