لغت نامه دهخدا حرف نکره. [ ح َ ف ِ ن َ ک ِ / ک َ رَ / رِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اداة تنکیر. شمس قیس گوید: و آن یائی است ملینه که در اواخر اسماء نکره باشد، چنانکه اسبی خریدم و غلامی فروختم. ( المعجم فی معاییر اشعارالعجم ص 187 ).
