دانشنامه اسلامی
میرزا ابوالفضل با استعانت از خداوند متعال و برخورداری از توانایی های علمی و اخلاقی، کمال کوشش را در تربیت این کودک به کار برد و به
تدریج او را با قرائت قرآن، ادبیات فارسی و مقدمات عربی آشنا کرد.تلاش وی این بود که فرزندش، انسانی صالح و فرزانه و به دور از تعلّقات دنیوی رشد یابد.
نصایح پرمایۀ پدر و تذکّرات ارزندۀ او،گوش جان محمّد را نوازش می داد و کشتزار ذهن و اندیشه اش با جرعه های ناب حکمت والدش آبیاری می گردید.استعداد و اشتیاق درونی و راهنمایی های پدر موجب گردید تا وی حتی در دوران طفولیت به همۀ مناظر طبیعی و تاریخی به دیدۀ عبرت بنگرد و مشاهداتش با نتیجه گیری های عالی توأم گردد و بذرهای معرفت و حکمت در نهاد وجودش شکوفا شود.
محمّد که حتی در دوران کودکی از آموختن غفلت نداشت و سرلوحۀ زندگی اش تحصیل معارف دینی و آراستن روح و روان به فضایل بود، پس از آن که دوران کودکی را پشت سر نهاد، تصمیم گرفت فراگیری علوم اسلامی را با جدیّت ادامه دهد لذا محضر استادانی چون:آقا میرزا کوچک، آقا شیخ بزرگ و اخوان ساوجیان، را مغتنم شمرد و مقدمات، ادبیات، سطوح،فقه و اصول را نزد این بزرگواران آموخت.
وی در سال 1341 ه.ق.برای تکمیل مدارج علمی به شهر مقدس قم مهاجرت نمود.او با شنیدن کمالات معنوی و توانایی علمی آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، عزم خود را جزم نموده و به حوزۀ درسی این فقیه والامقام راه یافت؛تا یک دوره فقه و اصول را نزدش فراگیرد.
