جان بدربردن

لغت نامه دهخدا

جان بدربردن. [ ب ِ دَ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) سالم ماندن. نجات یافتن. جان بدرآوردن. جان بردن :
یکی پیش خصم آمدن مردوار
دوم جان بدربردن از کارزار.سعدی.زین بحر عمیق جان بدربرد
آنکس که هم از کنار برگشت.سعدی.رجوع به جان بدرآوردن شود.