جام پیما

لغت نامه دهخدا

جام پیما. [ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) کنایه از شرابخوار.( آنندراج ). قدح نوش. آنکه جام به سرکشد :
جز این جام پیمای صهباسرود
نسازد کسی شیشه از چنگ و رود.ملاطغرا ( از آنندراج ).