لغت نامه دهخدا تسلی یاب. [ ت َ س َل ْ لی ] ( نف مرکب ) تسلی یابنده. آرام. آسوده. تسکین یافته : عادلشاه بدین سخنان فریب آمیز تسلی یاب شد ( تاریخ شاهی ص 354 ).
