دانشنامه اسلامی
برخی، اصل تاریخ سیستان را عربی دانسته اند که به فارسی برگردانیده شده، اما بهار این ادعا را رد کرده و نوشته است که گاه مطالبی از متون عربی به آن اضافه شده است.
بهار «تاریخ سیستان» را، به اعتبار شیوه تحریر آن و ذکر کردن مطالب تاریخی تا سال 448ق. و ایجاد شدن هفده سال وقفه در نقل رویدادهای تاریخی، به دو قسمت تقسیم کرده و مولانا شمس الدین محمد موالی را مؤلف قسمت نخست و محمود بن یوسف اصفهانی را مؤلف قسمت دوم دانسته است.
قسمت اول کتاب - که یک سوم حجم کتاب را دربرمی گیرد - در زمان ابوالفضل نصر بن احمد (متوفی 465) ملقب به تاج الدین، امیر سیستان، تألیف شده و در آن رویدادهای سیستان از تاریخ تشکیل آن تا 448ق. آمده است. قسمت دوم، ادامه وقایع از 465 تا 725ق. است. ظاهراً اصل این کتاب عنوان بندی نداشته و مصحح، مطالب آن را عنوان بندی کرده است.
کتاب با حمد خداوند آغاز می شود و مؤلف در چند صفحه نخست از برخی شخصیت های ایران باستان و نام های سیستان، حدود جغرافیایی و شمار شهرها و نیز مذهب اهل این دیار یاد می کند. سپس به داستان ابرهه، داستان میلاد پیامبر اکرم(ص)، خلافت خلفای راشدین و...می پردازد. مهم ترین مطالب قسمت اول عبارت است از: توضیحاتی درباره عیاران و خوارج سیستان؛ نامه هارون الرشید به حمزه بن عبداللّه (متوفی ح 213)، از رؤسای خوارج در سیستان، و پاسخ او به هارون که از گزارش های ممتاز و منحصربه فرد این کتاب است؛ مؤلف مطالب جدیدی درباره تسلط ترکان بر سیستان دارد؛ و شرح مفصّلی درباره امیران صفاری و فتوحات آنان ارائه می دهد و بر خلاف نوشته های مورخانِ دولت های رقیب؛ مانند سامانیان و سلجوقیان و غزنویان - که به دشمنی با صفاریان پرداخته بودند - از آنان به نیکی یاد می کند.
