دانشنامه اسلامی
به آیه ۹۶ سوره مریم «آیه ود» گفته می شود: (ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا)؛ «کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند خداوند رحمن محبت آنها را در دلها می افکند».
مریم/سوره۱۹، آیه۹۶.
بعضی از مفسران این آیه را مخصوص امیر مؤمنان علی علیه السّلام ، و بعضی شامل همه مؤمنان دانسته اند. در بسیاری از کتب حدیث و تفسیر اهل تسنن (علاوه بر شیعه) روایات متعددی در شان نزول این آیه از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم نقل شده که نشان می دهد نخستین بار این آیه در مورد علی علیه السّلام نازل گردیده است، از جمله: در تفسیر ثعلبی از «براء بن عازب» نقل شده که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم به علی علیه السّلام فرمود: بگو خداوندا! برای من عهدی نزد خودت قرار ده، و در دلهای مؤمنان مودت مرا بیفکن، در این هنگام، این آیه نازل گردید. و در کتاب الصواعق المحرقة از «محمد بن حنفیه» در تفسیر این آیه چنین نقل شده: «هیچ فرد با ایمانی پیدا نمی شود مگر اینکه در درون قلبش، محبت علی و خاندان او است».
حدیث در مورد محبت علی
شاید به همین دلیل در روایت صحیح و معتبر از خود امیر مؤمنان علی علیه السّلام چنین نقل شده: «لو ضربت خیشوم المؤمن بسیفی هذا علی ان یبغضنی ما ابغضنی، و لو صببت الدنیا بجماتها علی المنافق علی ان یحبنی ما احبنی، و ذلک انه قضی فانقضی علی لسان النبی الامی انه قال: لا یبغضک مؤمن و لا یحبک منافق: اگر با این شمشیرم بر بینی مؤمن بزنم که مرا دشمن دارد هرگز دشمن نخواهد داشت، و اگر تمام دنیا (و نعمتهایش) را در کام منافق فرو ریزم که مرا دوست دارد، دوست نخواهد داشت، این به خاطر آنست که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم به صورت یک حکم قاطع به من فرموده است: ای علی! هیچ مؤمنی تو را دشمن نخواهد داشت و هیچ منافقی محبت تو را در دل نخواهد گرفت». البته هر چند درجه عالی و مرحله بالای این محبت، ویژه آن امام متقین است، ولی این مانع از آن نخواهد بود که در مراحل دیگر همه مؤمنان و صالحان از طعم این محبت و محبوبیت در افکار عمومی بچشند، و از این مودت الهی سهمی ببرند، و نیز مانع از آن نخواهد بود که دشمنان نیز در دل خود احساس محبت و احترام نسبت به آنها کنند.
نکته اصلی مفهوم آیه
...
