دانشنامه اسلامی
آیت الله العظمی سیدموسی شبیری (حسینی) زنجانی سه ماه پس از ورود والد معظمّشان به حرم کریمه اهل بیت (سلام الله علیها) در هشتم ماه رمضان سال ۱۳۴۶ مطابق با دهم اسفند ۱۳۰۶ شمسی دیده به جهان گشوده و به احترام حضرت معصومه (سلام الله علیها) موسی نام گرفتند.مرحوم آیت الله العظمی زنجانی (قدس سره) در حاشیه کتاب سرگذشت یک ساله – پس از اشاره به مدرسه سید زنجان – آورده اند: نگارنده بیست و پنج سال در این مدرسه، تحصیل و تدریس کرده ام، بعد صیت فضیلت مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری (اعلی الله مقامه) مرا به ارض اقدس قم کشید، روز دوم جمادی الثانیه هزار و سیصد و چهل و شش (۱۳۴۶) بار اقامت موقّتی در این شهر گشودم، ولی علاوه از جذبه مرحوم حاج شیخ که عزم رحیل ما را بدل به اقامت دائمی نمود، ابرهای سیاست نیز افق شهرهای دیگر را گرفت، ضرورت نیز مقتضی شد که در پناه حضرت معصومه (سلام الله علیها) باشیم.الحمدلله بی بی عالم ما را در پناه خود به عزّت و آبرومندی نگه داشت؛ خصوصاً دو ماه و اندی (صحیح: سه ماه و اندی) از تشرّف من گذشته، خداوند عالم فرزندی به من مرحمت فرمود که عاجز از شکر نعمتش هستم (هشتم شهر رمضان). نام او را مرحوم والده به مناسبت این که این جا خانه موسی بن جعفر (علیهماالسلام) است، موسی انتخاب کرد، رجاء دارم که در آینده وجود منشا اثر مهم گردد.
برگی از تاریخ زنجان، چاپ شده در میراث اسلامی ایران، دفتر ششم، ص۱۰۴.
پدر معظّم له حضرت آیت الله العظمی حاج سیداحمد حسینی زنجانی فقیهی بزرگ و پارسایی متخلّق به اخلاق الهی بودند و بر ابواب مختلف فقه احاطه و اشراف کامل داشتند و این امر، اعجاب بزرگانی چون آیت الله العظمی اراکی (قدس سره) را برانگیخته بود.تقوای الهی، روح یقین و توکّل، شکر خالق و مخلوق، احترام به افراد، نظم و سلیقه در امور، زهد و عبادت بسیار همراه با گریز از مقدّس مآبی، روشن بینی فکری و تاکید بر حیات اجتماعی دین و عشق زائدالوصف به خاندان رسالت (صلوات الله علیهم اجمعین) از خصائص ارزنده آن عالم وارسته بود.معظم له پس از ده ها سال خدمت در عرصه تدریس و تألیف و قضای حوائج مؤمنین با به جای گذاشتن حدود ۶۰ کتاب و رساله در دانش های مختلف دینی در روز ۲۹ رمضان سال ۱۳۹۳ ه ق، در سن ۸۵ سالگی دار فانی را وداع گفت.مرحوم آیت الله العظمی سیداحمد زنجانی (قدّس سره) صبح و مغرب و عشاء در حرم حضرت معصومه و ظهر در مدرسه فیضیّه امامت جماعت را بر عهده داشتند و با توجّه به مقبولّیت عمومی و اشتهار ایشان به تقوا و پرهیزگاری، فضلاء و علماء و اساتید بسیاری در نماز جماعت ایشان حاضر می شدند. در سال های پایانی حیاتشان، وقتی از انجام این مهم، ناتوان گردیدند، آیت الله العظمی حاج سیدموسی شبیری زنجانی (مدظلّه العالی) را به عنوان جانشین خود انتخاب کردند.جدّ پدری ایشان مرحوم سیدعنایت الله (م ۱۳۴۳) و جدّ مادری ایشان مرحوم آقا میرعلی نقی (م ۱۳۶۷) (رحمة الله علیه) از علمای زنجان و مشهور به فضل و درستکاری بودند.دایی معظم له آیت الله سیّدمحمد ولایی (م ۱۳۸۷) (رحمة الله علیه) که عالمی جامع و فقیه بودند در سال ۱۳۵۲ به دریافت اجازه اجتهاد از آیت الله العظمی سیّدمحمّد حجت (قدّس سرّه) (م ۱۳۷۲) نائل گردید. این اجازه، ارزش علمی ویژه ای داشت؛ زیرا مرحوم آیت الله حجّت (قدّس سرّه) به آسانی اجازه اجتهاد صادر نمی کرد و در این جهت با احتیاط بسیار، عمل می نمود، لذا نقل شده است که وقتی این اجازه، بر مرحوم آیت الله العظمی خویی (قدّس سرّه) عرضه شد، آن را بسیار با ارزش و مهمّ ارزیابی کردند.
آغاز دروس
ایشان دروس حوزوی را در سال ۱۳۵۹ – ۱۳۶۰ ه ق، آغاز کردند و فراگیری کتب سطح را در خلال سه یا چهار سال به پایان رسانیده، سپس در درس خارج مرحوم آیت الله العظمی سیّدصدرالدین صدر(قدّس سرّه) (۱۲۹۹ –۱۳۷۳ه ق) حاضر گردیدند. درس مرحوم آیت الله صدر (قدّس سرّه) مملو از فضلاء و علمای بزرگ بوده و معظّمٌ له کم سن ترین شرکت کننده بود.
اساتید
...
