دانشنامه اسلامی
واژه فوق ۳۲ بار در قرآن آمده است؛ که به معنای برتری بوده و منظور از فوقیت خداوند در این آیات، علو و بالا بودن حسی و مکانی نیست؛ زیرا علو مکانی، از اوصاف اجسام، و خداوند سبحان از آن منزه است؛ بلکه مراد، علو و برتری مقامی و معنوی و احاطه علمی خداوند بر بندگان و قهر و تسلط و استیلای او بر انسان ها است؛ از این رو، تمسک به این آیات برای جسمیت خداوند و علو مکانی، مردود است.
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۲۲.
در چهار آیه وصف فوقیت به خداوند نسبت داده شده است؛ و آیاتی را که بازگوکننده برتری مقامی و معنوی خداوند سبحان را آیات صفت فوقیت می نامند. مانند:۱. آیه ۱۸سوره انعام : ((وهو القاهر فوق عباده وهو الحکیم الخبیر)؛ ) و اوست که بر بندگان خویش چیره است و اوست حکیم آگاه.
انعام/سوره۶، آیه۱۸..
۱. ↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۲۲.
...
