دانشنامه اسلامی
مشرکان زمان ابراهیم علیه السلام، پس از شکستن بت هایشان توسط حضرت ابراهیم علیه السلام، با به آتش انداختن ایشان، در صدد یاری رسانی به بت های خویش بودند:قالوا حرقوه وانصروا ءالهتکم ان کنتم فـعلین. «گفتند: «او را بسوزانید و خدایان خود را یاری کنید، اگر کاری از شما ساخته است!».
تحریک عواطف و عصبیت مردم
ابراهیم علیه السلام گو اینکه با کلام سابقش الوهیت اصنام را باطل نمود و لازمه ضمنی کلامش این بود که شکستن بت ها ظلم نیست و لیکن این را نیز به طور اشاره فهماند که اگر تقصیر را به گردن بت بزرگ انداخت و اگر به ایشان گفت از بتها بپرسید، منظورش دفاع از خودش نبود بلکه همه عنوان زمینه چینی برای ابطال الوهیت بتها را داشت. به خاطر همین مقدار از سکوت و دفاع نکردن از خود، جرم را به گردن او انداخته محکومش کردند به اینکه باید در آتش سوخته شود.و به همین جهت به منظور تحریک عواطف دینی و عصبیت مردم گفتند: او را بسوزانید و خدایانتان را یاری کنید و امر آنها را بزرگ بدارید و کسی را که به آنها اهانت کرده مجازات کنید و این تهییج و تحریک از جمله" ان کنتم فاعلین- اگر مرد عملید" به خوبی نمایان است.
