دانشنامه اسلامی
به کاربردن صیغه ای به جای صیغه دیگر، از اقسام مجاز لغوی می باشد که یکی از انواع آن « اطلاق اسم فاعل بر اسم مفعول » است؛
مثال
۱. (فلما جاءتهم آیاتنا مبصرة قالوا هذا سحر مبین)؛ "و هنگامی که آیات روشنگر ما به سویشان آمد گفتند این سحری آشکار است". «مبصرة» اسم فاعل است که به معنای اسم مفعول به کار رفته است.۲. (خلق من ماء دافق)؛ "از آب جهنده ای خلق شده". «دافق» در آیه شریفه، اسم فاعل است و به معنای اسم مفعول آمده است. «دافق» به معنای جهاننده و «مدفوق» به معنای جهیده شده است. انسان از آب جهیده آفریده شده است.
