اسمای موصول

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اسمای موصول، یکی از اصطلاحات به کار رفته در ادبیات عرب و علم منطق بوده و به معنای اسمای مبهم نیازمند به جمله تبیینی (جمله صله) است.
اسمای موصول از اسم های مبهم اند که تبیین معنای آنها به جمله نیاز دارد. به جمله ای که ابهام موصول را برطرف می کند، جمله صله می گویند. ضمیری در جمله صله، وجود دارد که به موصول برمی گردد و به آن عائد صله گفته می شود؛ برای مثال در جمله «ذهب الذی قام ابوه»، جمله «قام ابوه» جمله صله است و ضمیر «ه» (عائد) به «الذی» برمی گردد که موصول جمله است.
اقسام اسم موصول
اسم موصول دو قسم است:۱. مختص؛ الفاظ اسم موصول مختص: مفرد مذکر: «الذی»، تثنیه مذکر: «اللذان، اللذَیْن»، جمع مذکر: «الذین»، مفرد مؤنث: «التی»، تثنیه مؤنث: «اللتان، اللتین» و جمع مؤنث: «اللات، اللاتی».۲. مشترک؛ الفاظ اسم موصول مشترک عبارت است از: مَن، ما، ایّ، ذا و ذو.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم