دانشنامه اسلامی
«تهکم» یعنی استهزا و مسخره کردن، و «استفهام تهکمی» -از اقسام استفهام مجازی - که به آن استفهام استهزایی نیز می گویند، آن است که گوینده، هیچ سؤالی از مخاطب ندارد، ولی برای مسخره کردن، سخن خود را به صورت سؤال می آورد؛
مثال
مانند:۱. (قالوا یا شعیب اصلاتک تامرک ان نترک ما یعبد آباؤنا...) ؛ "گفتند ای شعیب آیا نماز تو به تو دستور می دهد که آنچه را پدران ما می پرستیده اند رها کنیم". در این آیه ، قوم شعیب برای مسخره و استهزای وی، سخن خود را به صورت استفهام گفته اند.۲. (فراغ الی آلهتهم فقال الا تاکلون ما لکم لا تنطقون)؛ "تا نهانی به سوی خدایانشان رفت و(به ریشخند) گفت آیا غذا نمی خورید؛ شما را چه شده که سخن نمی گویید". در این آیه، سؤال حضرت ابراهیم علیه السّلام از بت ها، استهزایی و تهکمی است.
