ادب پذیر

لغت نامه دهخدا

ادب پذیر. [ اَ دَ پ َ ] ( نف مرکب ) پذیرای ادب : این کودک ادب پذیر نیست.

فرهنگ عمید

آن که می تواند ادب یاد بگیرد.

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) پذیرای ادب : ( این کودک ادب پذیر نیست . )
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم