دانشنامه اسلامی
حافظ ابومسعود عبدالجلیل بن محمّد بن عبدالواحد بن محمّد بن ابراهیم بن شهرمرد بن مهره بن کهیار اصفهانی معروف به «ابن کوتاه» جوباری، از محدّثین عامه در قرن ششم هجری در اصفهان بوده است.سمعانی درباره او می نویسد: «من اولاد المحدّثین له معرفه تامه بالحدیث و هو حسن السیره مرضیّ الطریقه مکرما للغرباء فقیر قنوع (اوحد وقته فی علمه). او از حافظ ابوالقاسم اسماعیل بن فضل بن محمّد، ابومحمّد رزق اللّه تمیمی، ابوالفوارس طرّاد بن محمّد زینبی، ابوبکر بن ماجدالدّین، ابومطیع مصری، ابوالحسن احمد بن عبدالرّحمان ذکوانی و ابوعبداللّه محمّد بن احمد بن حسین فرمیشکانی فقیه ادیب ساکن بیضاء حدیث شنیده است. ابوسعد سمعانی در اصفهان از وی استماع حدیث کرده است.
وفات
در تاریخ وفاتش اختلاف است. برخی نوشته اند در اواخر سال ۵۵۵ و یا اوایل سال ۵۵۶ وفات یافته است و آخر رجب یا شعبان ۵۵۳ و یا شب پنج شنبه شعبان ۵۵۳ق هم نوشته اند.
سمعانی، عبدالکریم، التّحبیر، ج۱، ص۴۳۲.
۱. ↑ سمعانی، عبدالکریم، التّحبیر، ج۱، ص۴۳۲.
...
